Soms gebeurt er iets in je leven dat je onderuit haalt. Iets dat je veerkracht op de proef stelt. Als je er middenin zit, voel je alleen onrust, onmacht, boosheid en/of verdriet. Het voelt als een desintegratie: je valt als het ware in stukjes uit elkaar.
Na het uiteenvallen, bekijk je de stukjes eens goed. Daarna zet je jezelf (langzaam) weer in elkaar. Als een feniks herrijs je uit de as. Je hebt jezelf opnieuw uitgevonden: versie 2.0.
Ik ben ook een versie 2.0. Uiteengevallen en weer opgebouwd. Tijdens en door het opbouwen heb ik veel geleerd. Waaronder het volgende:
‘ik kan niet alles wat ik lastig vind ook daadwerkelijk zelf veranderen’
Stephen Covey noemt dit het model van de twee cirkels: een ‘cirkel van betrokkenheid’ en een ‘cirkel van invloed’. In de cirkel van invloed ligt alles waar jij als persoon direct invloed op hebt; alles waar jij iets aan kunt veranderen. De cirkel van betrokkenheid omvat alle zaken waar je geen invloed op hebt of die je niet kunt veranderen.
In mijn cirkel van invloed zitten onder andere mijn interne standaarden, mijn waarden. Deze heb ik gekozen. En ik alleen kan ervoor zorgen dat ik leef conform deze standaarden. Dan leef ik het leven wat ik wil en kan leven.
In een conflictsituatie kan ik me, door me bewust te zijn van de twee cirkels, richten op hoe ik met de situatie om wil gaan. Dat is immers wat ik kan beïnvloeden. Ik houd me niet meer (of in ieder geval een stuk minder) bezig met de ander en wat hij of zij doet of denkt. Ik geef er wel om, voel me er betrokken bij, maar ik kan het niet veranderen en dus laat ik het los. Dat scheelt heel veel energie en frustratie en geeft enorm veel rust in mijn hoofd.
Zo pas ik de twee cirkels van Covey toe in mijn eigen leven.
Weer wat geleerd.